อย่ามาทำเป็นไม่รู้จักได้ไหม
รู้อยู่แก่ใจว่าเธอนั้นทำอะไร
ไม่ว่าเธอจะยิ่งใหญ่สักเพียงไหน
เท่าพสุธาที่กว้างไกลก็ไปไม่พ้น
จงรับกรรมที่เธอเคยทำเอาไว้กับฉัน
ต้องมีสักวันที่เจ็บที่ช้ำและย้ำหัวใจ
จะไปตายที่ไหนก็ไปเลยไป
คำพูดผลักไสที่ไล่ฉันไปเหมือนในวันนั้น
จำได้ดีว่าเธอเป็นคนทิ้งฉัน
วันนี้อ้อนวอนบอกฉัน ว่าอย่าทิ้งกันได้ไหม
จะให้ฉันยกโทษให้เธอได้ยังไง
เมื่อหัวใจฉันพังไปตั้งนานแล้ว
ตอนเธอไปเอากับเขา
ฉันนอนนั่งเศร้านั่งเหงาทุกค่ำคืน
ฉันตายแบบล้มทั้งยืนเจ็บใจเกินจะทนฝืน
ไม่ต้องคืนเธอกลับมา
เห็นฉันเป็นตัวอะไรคิดว่าเป็นคนโง่หรือไง
เมื่อเธอมาเล่นใจทำกันได้แม้แค่ใจฉัน
มันเหมือนโดนหักหลังเพราะเธอผูกมัดฉันด้วยความหวัง
ทำแบบนี้กี่ครั้งจะหลอกฉันไปถึงไหน
ตอนเธอทำฉันยังจำได้มันเจ็บซ้ำๆ
มันเป็นแบบนี้ไม่รู้เท่าไร
พอแล้วกับคนรักใครไม่เป็นอย่างเธอ
พอแล้วกับคนรักใครไม่เป็นอย่างเธอ
จำได้ดีว่าเธอเป็นคนทิ้งฉัน
วันนี้อ้อนวอนบอกฉัน ว่าอย่าทิ้งกันได้ไหม
จะให้ฉันยกโทษให้เธอได้ยังไง
เมื่อหัวใจฉันพังไปตั้งนานแล้ว
ตอนเธอไปเอากับเขา
ฉันนอนนั่งเศร้านั่งเหงาทุกค่ำคืน
ฉันตายแบบล้มทั้งยืนเจ็บใจเกินจะทนฝืน
เมื่อหัวใจฉันพังไปตั้งนานแล้ว
ตอนเธอไปเอากับเขา
ฉันนอนนั่งเศร้านั่งเหงาทุกค่ำคืน
ฉันตายแบบล้มทั้งยืนเจ็บใจเกินจะทนฝืน
ไม่ต้องคืนเธอกลับมา
ตอนเธอทำฉันยังจำได้มันเจ็บซ้ำๆ
มันเป็นแบบนี้ไม่รู้เท่าไร
พอแล้วกับคนรักใครไม่เป็นอย่างเธอ
พอแล้วกับคนรักใครไม่เป็นอย่างเธอ